20 maart is de internationale dag van het geluk.

Geluk, tja wat ga je daar over schrijven als we in een crisistijd zitten. Ik voelde me in ieder geval niet echt gelukkig deze week. Het begon zondagavond met de aankondigingen van het kabinet dat onder andere de scholen, horeca en sportgelegenheden dicht gingen. De eerste afmeldingen van mijn cliënten kwamen diezelfde avond al binnen en zo ging dat de hele week door. Sommigen omdat ze verkoudheidsklachten hadden, anderen omdat ze niet meer durfden te komen gelet op de oproep om niet te dicht bij andere mensen te komen. Van een volle agenda bleef een gatenkaas over, meer dan de helft van mijn cliënten annuleerden of verplaatsten hun afspraak. Andere collega therapeuten zag ik uit voorzorg hun praktijk sluiten tot 6 april. Even wat minder cliënten of 3 weken de praktijk dicht vind ik niet zo’n probleem maar het is de onzekerheid die me somber stemde. Over 3 weken is het Corona-virus echt het land en de wereld niet uit dus hoe lang blijven mijn cliënten weg of als ik mijn praktijk sluit, op welke termijn zou de praktijk wel weer open kunnen?

Echt tijd om rustig na te denken en dingen op een rijtje te zetten heb ik thuis niet; mijn man werkt nu ook thuis en onze 3 kinderen denken dat ze Corona vakantie hebben. Zelfstudie en online school vergt discipline en een moeder die ze er af en toe op wijst dat die toetsweek over 3 weken nog steeds op de planning staat.

Buiten straalt de zon en ik voel de uitnodiging om van de eerste lentestralen te komen genieten. Ik maak een wandeling door het park, hier heerst een hele andere energie. Er lijken meer mensen dan anders buiten te zijn. Buiten lijkt iedereen relaxed, lijkt iedereen in een versnelling lager te gaan in plaats van vol gas te geven, wat we jaren hebben gedaan. Noodgedwongen hoeven we ons niet meer zo te haasten, hebben we weer tijd voor reflexie.

Ik kijk naar de bomen en zie dat ze alweer uitlopen, sommige bomen zitten prachtig in de bloemen. Er zijn al lammetjes. Overal om me heen zie ik dat de lente is begonnen. De lente staat in de Chinese geneeskunde voor groei, ontwikkeling en creativiteit. Dit is het seizoen om mee te bewegen en flexibel te zijn, net zoals die mooie bomen. Als ze star zouden blijven staan in de storm dan breken de takken af en misschien ook de stam. Juist door flexibel te zijn en mee te bewegen met de wind blijven de gezonde bomen en takken intact. Dit is wat wij nu ook moeten doen, flexibel zijn, mogelijkheden zien voor groei en creatief omgaan met de situatie.

Als ik foto’s zie van glashelder water in Venetië, als ik lees over de verbeterde luchtkwaliteit in China als gevolg van het Corona-virus dan maakt me dat blij en hoop ik dat we leren van de situatie waar we nu in zitten. We hebben zo veel technologie en toch staan we in gewone tijden uren per dag in de file. Er is een tekort aan schoollokalen dus gaan we nieuwe scholen bouwen. Mijn kinderen moeten er even hun weg in vinden maar ik hoop dat het online leren ook na de Corona-crisis onderdeel kan gaan uitmaken van het schoolprogramma. Ik hoop dat leidinggevenden gaan inzien dat thuiswerkers vaak productiever zijn dan wanneer ze op kantoor zijn. Mijn man geeft nu online trainingen aan zijn buitenlandse collega’s, omdat hij niet meer naar ze toe kan vliegen en dit werkt ook. In mijn vakgebied schieten de online trainingen nu uit de lucht en dat werkt prima. Als we de tijd, die we anders in de file zouden staan, gaan benutten om even een wandeling in de buitenlucht te maken dan worden we productiever, creatiever en krijgen we nieuwe inzichten. Een mooie bijkomstigheid is dat het je ook nog eens gezonder maakt. Net als gezond eten, is bewegen en buitenlucht essentieel voor een goede afweer.

Ik voel me gelukkig als ik in de natuur ben en dat gun ik iedereen.